چشمام ُ می بندم و به اون روز فکر میکنم که به خاطرِ من غروب نکردی .
چشمامُ می بندم . رویِ تمامِ این شب ها ؛
با یادِ اون روز که غروب نکردی .
چشمامُ می بندم . رویِ تمامِ این شب ها ؛
با یادِ اون روز که غروب نکردی .
ماژیک
وقتی این آیینه بزرگه رو اُوردم تو اتاقم ، اتاقم نور گرفت . روشن شد .
ولی از وقتی روش شعر می نویسم ؛
ولی از وقتی روش شعر می نویسم ؛
به جایِ همۀ بودن ها ، همۀ دیدن ها ؛*
چه قدر خوبن اون لحظه هایی که وقتی از همه جا وهمه کس کم میاری می تونی بهشون فکر کنی ؛ بوشون کنی ؛ بشنویشون ؛ خوابت ببره ، خوابشونُ ببینی ؛
چه قدر خوبن اون لحظه هایی که خوبن . که می شه تویِ این روزایِتخمی بهشون فرار کرد .
که میشه حتی دوبار زندگیشون کرد .
* لحظه ها مانده به یاد . (فریدون.فروغی)
چه قدر خوبن اون لحظه هایی که خوبن . که می شه تویِ این روزایِ
که میشه حتی دوبار زندگیشون کرد .
* لحظه ها مانده به یاد . (فریدون.فروغی)
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)